Η Δρακόλιμνη Τύμφης παγωμένη! Ένα από τα πιο μαγευτικά μέρη της Ελλάδας.

Συντάκτης: Μάκης Θεοδώρου.

Η Δρακόλιμνη Τύμφης βρίσκεται στον ορεινό όγκο της Τύμφης σε υψόμετρο 2050 μέτρα και έχει σχήμα ελλειψοειδές. Γύρω της υπάρχουν οι κορυφές Πλόσκος 2370 μέτρα και Λάπατος 2251 μέτρα και πιο νότια η ψηλότερη κορυφή της Τύμφης η Γκαμήλα στα 2497 μέτρα. Δυτικά βρίσκεται η Αστράκα στα 2436 μέτρα. Η περιοχή θεωρείτε προστατευόμενος βιότοπος Natura 2000. Αξιοσημείωτο είναι πως υπάρχουν άλλες δύο Δρακολίμνες σχεδόν στο ίδιο ύψος σε σχήμα περίπου τριγώνου μεταξύ τους, η μία στο Γράμμο στα 2350 μέτρα και η άλλη στο Σμόλικα στα 2150 μέτρα.

ΜΥΘΟΣ

Ο μύθος θέλει το όνομα να προέρχεται από τους δράκους. Σύμφωνα με το μύθο υπήρχαν δύο δράκοι, ο ένας στη Τύμφη και ο άλλος απέναντι στο Σμόλικα και όταν τσακωνότανε πετάγανε πέτρες ο ένας στον άλλο. Επίσης λέγεται ότι από τον πετροπόλεμο οι όχθες της Δρακόλιμνης της Τύμφης έχουν μαύρο χρώμα με διάσπαρτες άσπρες πέτρες και οι όχθες του Σμόλικα έχουν άσπρο χρώμα με διάσπαρτες μαύρες πέτρες.

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΞΗΓΗΣΗ

Ο βυθός της λίμνης αποτελείται από ένα υδατοστεγές πέτρωμα που δεν αφήνει το νερό να απορροφηθεί από το υπέδαφος. Το χειμώνα οι χιονοπτώσεις είναι συχνές και λόγω του υψομέτρου η λίμνη είναι παγωμένη με πολλά μέτρα πάγου. Όταν έρχεται η άνοιξη, κυρίως από το Μάιο και μετά, ανεβαίνοντας η θερμοκρασία οι πάγοι λιώνουν και η λίμνη γεμίζει με νερό και προς τον Αύγουστο και Σεπτέμβριο, όταν και ελλατώνονται οι βροχές η στάθμη πέφτει. Μέσα στη Δρακόλιμνη ζούνε Αλπικοί Τρίτωνες, ένα είδος που μοιάζει με σαλαμάνδρα και φτάνει περίπου τα 10 με 13 εκατοστά. Συνηθίζεται να ονομάζεται και μικρό δρακάκι. Το χειμώνα οι Τρίτωνες πέφτουν σε χειμερία νάρκη και όταν αρχίζουν να λιώνουν οι πάγοι, βγαίνουν στην επιφάνια απολαμβάνοντας το ζεστό ήλιο.

Η ΑΝΑΒΑΣΗ

Η ανάβαση στη Δρακόλιμνη της Τύμφης έγινε Πρωτομαγιά για να καταγράψουμε τη λίμνη, λίγο πριν ξεπαγώσει, πράγμα που καταφέραμε να δούμε. Ξεκινήσαμε μια ομάδα πέντε ατόμων να ανέβουμε το βουνό και στο τέλος καταφέραμε να φτάσουμε τρία άτομα. Ξεκινήσαμε περίπου στις 1.00 το βράδυ, ενώ ο καιρός δεν ήταν σύμμαχος, μιας και έβρεχε κατά διαστήματα και φύσαγε αρκετά. Λίγο πριν ξημερώσει φτάσαμε στο Καταφύφιο της Αστράκας στα 1950 μέτρα. Ο καιρός άρχισε να καλυτερεύει, η βροχή και ο αέρας σταμάτησαν και άρχισε να ανεβαίνει η θερμοκρασία. Μετά από μία ώρα στάσης ξεκινήσαμε για τη Δρακόλιμνη και γύρω στις οκτώ φτάσαμε καταβεβλημένοι, περνώντας μέσα από τεράστιες χιονούρες που δυσχερένανε τις προσπαθειές μας. Όταν φτάσαμε στη Δρακόλιμνη ο καιρός άρχισε ήδη να ανοίγει και οι πρώτες ηλιαχτίδες της ημέρας έκαναν την εμφανισή τους μέσα από τα αραιά πλέον σύννεφα.

Η θέα της παγωμένης Δρακολίμνης ήταν εντυπωσιακή, παντού γύρω είχε τεράστιες χιονούρες! Απέναντι Ανατολικά ξεχώριζε ο Σμόλικας, η δεύτερη κορυφή της χώρας, και Δυτικά η επιβλητική Αστράκα με τους τεράστιους γκρεμούς.

Δε χορταίναμε να βγάζουμε φωτογραφίες του μαγικού αυτού τοπίου.

Η κούραση πάνω μας ήταν εμφανής, μιας και ξεκινήσαμε βράδυ από το Μικρό Πάπιγκο και μετά τα 1800 μέτρα έπρεπε να περάσουμε μέσα από τεράστια κομμάτια πάγου, κυρίως πριν τη Δρακόλιμνη το χιόνι ήταν παγωμένο και γλύστραγε πολύ. Όμως αντικρίζοντας όλες αυτές τις ομορφιές γύρω μας δεν πέρναγε καν από το μυαλό μας η κούραση. Αφού κάναμε μερικές βόλτες γύρω από τη λίμνη, λίγο πριν το μεσημέρι καθίσαμε να φάμε κάτι για να πάρουμε δυνάμεις σε ένα σημείο πιο ψηλά από τη λίμνη. Ο καιρός για κάποιο ανεξήγητο λόγω, για τέτοια εποχή άρχισε να καλυτερεύει, σταμάτησε τελείως ο αέρας και ο ήλιος ήταν τόσο καυτός που νόμιζες ότι ήταν καλοκαίρι. Μετά το φαγητό και χτυπώντας ο ήλιος πάνω μας, κοιμηθήκαμε για λίγα λεπτά. Ήταν ο καλύτερος ύπνος, να είσαι σε ένα τέτοιο τοπίο στα 2050 μέτρα Πρωτομαγιά και να έχει αυτές τις ιδανικές καιρικές συνθήκες.

Σταθήκαμε τυχεροί που μπορέσαμε και απολαύσαμε για πολλές ώρες τη Δρακόλιμνη με τόσες ωραίες καιρικές συνθήκες, ενώ μέχρι να φτάσουμε είχαμε απογοητευτεί από τις άσχημες συνθήκες που επικρατούσαν. ‘Ομως η ώρα πέρναγε τόσο γρήγορα, που έπρεπε να επιστρέψουμε για να μην μας πιάσει βράδυ στην κατάβαση. Έπρεπε να ¨μαζέψουμε τις δυνάμει μας¨ και να αποχωρήσουμε σιγά σιγά, έχοντας στις αποσκευές μας, όλα αυτά τα ωραία που ζήσαμε αυτές τις λίγες ώρες που μείναμε στο βουνό. Το σίγουρο είναι ότι αυτό θα το ξανακάνουμε και θα προσπαθήσουμε να μείνουμε τουλάχιστον ένα βράδυ σε αυτό το μαγικό τοπίο. Στην παρακάτω φωτογραφία μπορείτε να δείτε πώς η λίμνη βρίσκεται ακριβώς στην άκρη του γκρεμού: