Ζώντας δύο μέρες στον Πυρήνα της Βάλια Κάλντα και απολαμβάνοντας τα Φθινοπωρινά χρώματα του Αρκουδορέματος!
Συντάκτης: Μάκης Θεοδώρου
Στον Εθνικό Δρυμό της Πίνδου, της Βάλια Κάλντα ( Ζεστή Κοιλάδα ), βρίσκεται το Αρκουδόρεμα. Ένας ορμητικός χείμαρρος στην καρδιά της Βάλια Κάλντα, σε υψόμετρο 1300 περίπου μέτρων. Ένα ρέμα που συγκεντρώνει τα νερά από τις κορυφές του Μαυροβουνίου και από τις βορινές πλαγιές της κορυφής του Λύγκου, (Αυγό) στα 2177 μέτρα. Το όνομα του προέρχεται από το βλάχικο τοπωνυμίο << Βάλεα ντι λα Ούρσα>> που σημαίνει << Κοιλάδα της Αρκούδας>>. Το Αρκουδόρεμα είναι αποδέκτης των νερών των ρεμάτων της Σαλατούρας, της Φλέγγας, των Μνημάτων και του Ζεστού και κινούμενο Μαιανδρικά από τα Ανατολικά προς τα Δυτικά, καταλήγει στον Αώο ποταμό στη θέση Σμιξώματα, στο δάσος του Μούργου, κοντα στο χωριό της Βοβούσας.
Κύριο χαρακτηριστικό της περιοχής όπου βρίσκεται το ρέμα, είναι το πυκνό δάσος μαύρης πεύκης και οξυάς, που το Φθινόπωρο με την πτώση των φύλλων των δέντρων μεταμορφώνει την περιοχή σε μια πανδαισία χρωμάτων, που μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής. Η φύση μεγαλουργεί, είναι κάτι που δεν περιγράφεται με λόγια, σε αφήνει άφωνο μη πιστεύοντας αυτά που βλέπεις. Παντού τριγύρο πανύψηλα δέντρα, που από τη δυτική πλευρά του ρέματος, κάτω από τις πλαγιές των κορυφών του Μαυροβουνίου και τις βορινές πλαγιές των κορυφών των Τριών Συνόρων, οι πολύχρωμες οξιές υπερτερούν έναντι της μαύρης πεύκης, δημιουργώντας μια μοναδική αντίθεση, με τα λιγοστά πράσινα πεύκα ανάμεσα τους, να δημιουργουν ένα σκηνικό μαγευτικό.
Δείτε τα Φθινοπωρινά χρώματα στη Βάλια Κάλντα, στο παρακάτω βίντεο:
Για να ζήσει κανείς την ομορφιά αυτή, θα πρέπει να τολμήσει να κατασκηνώσει και να κοιμηθεί σε αυτό το αφιλόξενο περιβάλλον, μακριά από τον πολιτισμό και τα φώτα της πόλης. Η προσέγγιση του Πυρήνα της Βάλια Κάλντα, όπου βρίσκεται το Αρκουδόρεμα, μπορεί να γίνει από βόρεια, από τον αυχένα μεταξύ Βοβούσας και Περιβολίου, όπου ο δρόμος μέχρι τον αυχένα την εισόδου του Δρυμού είναι σε αρκετά καλή κατάσταση.
Δείτε στο παρακώτο βίντεο την είσοδο του Αυχένα του Εθνικού Δρυμού της Πίνδου:
Από νότια η προσέγγιση του Αρκουδορέματος μπορεί να γίνει από τη Μηλιά Μετσόβου και την Κρανέα Γρεβενών, όπου υπάρχουν πολλοί δασικοί δρόμοι, που καταλήγουν στον Πυρήνα της Βάλια Κάλντα, περνώντας από τον αυχένα των Τριών Συνόρων στα 1650 μέτρα.
Η πρόσβαση είναι πολύ δύσκολη και επικίνδυνη, όταν ο καιρός είναι βροχερός, επειδή το οδόστρωμα είναι χωμάτινο και σε πολλά σημεία είσαι αναγκαζμένος να περνάς μέσα από ρέματα. Το χειμώνα που χιονίζει η πρόσβαση δεν είναι δυνατή από κανένα όχημα. Έτσι λοιπόν αποφάσισα με μια παρέα, τους “Off Road Mountains Explorers”, που διαθέτουν τετρακίνητα off road αυτοκίνητα με τον κατάλληλο εξοπλισμό, να πάμε να ζήσουμε αυτή την ιδιαίτερη εμπειρία και να μείνουμε δύο ημέρες μέσα σε αυτή την άγρια φύση.
Στο Αρκουδόρεμα βρίσκει καταφύγιο η καφετιά αρκούδα της Πίνδου, καθώς και άλλα άγρια ζώα, όπως ο Λύκος που ζει σε αγέλες πολλών ατόμων και είναι πολύ επικίνδυνος, κυρίως όταν είσαι στο χώρο του. Επίσης σε αυτό το περιβάλλον ζούνε ζαρκάδια, αγριόχοιροι, αλεπούδες και πολλά είδη πουλιών και ερπετών, όπως οι αετοί και τα γεράκια.
Δείτε το βίντεο του Πυρήνα της Βάλια Κάλντα:
Το κλίμα στην περιοχη του Αρκουδορέματος, το οποίο βρίσκεται μέσα στην κοιλάδα της Βάλια Κάλντα, είναι πιο ζεστό, από την γύρω περιοχή και φυσάει λιγότερο και πολλές φορές επικρατεί απίστευτη ηρεμία. Είναι στιγμές που πραγματικά δεν κουνιέται φύλλο.
Ξεκινήσαμε λοιπόν, από τη Μηλιά Μετσόβου, μια παρέα τεσσάρων ατόμων με τρία suv αυτοκίνητα, για να μπούμε στον Πυρήνα της Βάλια Κάλντα, εκεί που βρίσκεται το Αρκουδόρεμα, για να μπορέσουμε να απολαύσουμε από κοντά, όλη αυτή την πανέμορφη Φθινοπωρινή πανδαισία χρωμάτων. Ο δρόμος σε κάποια σημεία είχε πολλές πέτρες και χρειαζόταν να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί, κυρίως μετά τον αυχένα των τριών Συνόρων, που βρίσκεται στα 1650 μέτρα, κατεβαίνοντας προς την κοιλάδα όπου βρίσκεται το Αρκουδόρεμα. Πολλές φορές έπρεπε να περάσουμε μέσα από μικρά ρέματα με νερό και πέτρες.
Το τοπίο μοναδικό σε όλη τη διαδρομή από τη Μηλιά μέχρι τον Αυχένα, κοινούμαστε συνεχώς στις πλαγιές των κατάφυτων βουνών, ανάμεσα από τις πολύχρωμες οξιές και τη διάσπαρτη μαύρη πεύκη, που δημιουργούσαν μια εικόνα μαγική, μια απίστευτη ζωγραφιά τοπίου, που είχαμε την ευκαιρία να βρισκόμαστε μέσα σε αυτή. Σε κάποια σημεία οι φυλλωσιές των δέντρων ήταν τόσο πυκνές, που για αρκετή ώρα κοινούμαστε κάτω από αυτές.
Φτάνοντας στος αυχένα τα πυκνά δάση άρχισαν να αραιώνουν και το τοπίο έπαιρνε την αλπική του μορφή. Μια στάση στον αυχένα ήταν επιβεβλημένη, για να απολαύσουμε το πανέμορφο τοπίο από ψηλά. Εκεί συναντιούνται όλοι οι δρόμοι που οδηγούν στο Αρκουδόρεμα, από τη νότια πλευρά του Εθνικού Δρυμού, από τις περιοχές της Κρανέας Γρεβενών και της Μηλέας Μετσόβου.
Μετά από μια μικρή στάση συνεχίσαμε την πορεία μας κατεβαίνοντας τις πανέμορφες από ψηλά, απότομες και φιδωτές στροφές, που οδηγούν στην κοιλάδα του Αρκουδορέματος, όπου και βρήκαμε ένα ανοικτό σημείο για να κατασκηνώσουμε. Ο καιρός, αν και Φθινοπωρινός ήταν ζεστός, χωρίς να φυσάει. Το τοπίο φανταστικό, γύρω μας ψηλές κατάφυτες κορυφές με τα χρώματα του Φθινοπώρου και από κάτω μας το ποτάμι, όπου έρεε γαλήνια και μας χάριζε τους ήχους των νερών του, σπάζοντας την απίστευτη ηρεμία της περιοχής.
Δείτε στο παρακάτω βίντεο το οδοιπορικό στο Αρκουδόρεμα:
Μόλις στήσαμε τις σκηνές φτιάξαμε κάτι να φάμε, έχοντας μαζί μας οικιακά σκεύη και μαγειρεύοντας πάνω στις καρότσες των αυτοκινήτων και όχι κάτω στο έδαφος, με σεβασμό προς το περιβάλλον. Μετά καθίσαμε να απολαύσουμε το πλούσιο γεύμα μέσα σε αυτή τη μοναδική ομορφιά!
Όσο βράδιαζε και προχωρούσε η ώρα η θερμοκρασία έπεφτε και έπρεπε να ντυθούμε καλά, παρ όλα αυτά καθίσαμε μέχρι αργά το βράδυ απολαμβάνοντας τα παιχνίδια που έκανε το φεγγάρι με τα σύννεφα, μέσα στο απόλυτο σκοτάδι που έπεφτε στην κοιλάδα. Στιγμές απόλυτης γαλήνης και ηρεμίας, οι συνθήκες ιδανικές για τέτοιου είδους εξορμήσεις. Με λίγο κρασάκι και μπύρα απολαμβάναμε το σούρουπο, παρέα με τους διάσπαρτους ήχους των ζώων που ακουγόταν κατά διαστήματα μέσα από την κοιλάδα. Ήταν και λίγο τρομακτικά να βρισκόμαστε εκεί στην άγρια φύση, χωρίς κάποια προστασία, παρά μόνο λίγο φως που είχαμε ανάψει. Όμως κανένα ζώο δεν σε πειράζει άμα δεν το πειράξεις.
Γύρω στις 12.00 το βράδυ, μετά από τις μοναδικές στιγμές που ζούσαμε, ο καθένας πήγε στη σκηνή του για να κοιμηθεί και για να ξεκουραστεί. Το πρωί θα έπρεπε να σηκωθούμε πριν το χάραμα, ξεκούραστοι για να απολαύσουμε την αυγή και τον πρωινό ήλιο, να απλώνει τις πολύχρωμες ακτίνες του στη Ζεστή Κοιλάδα.
Δείτε στο παρακάτω βίντεο τη διανυκτέρευση στο Αρκουδόρεμα:
Πράγματι οι ώρες περάσαν γρήγορα και στις 6.00 το πρωί ξυπνήσαμε για να δούμε το μοναδικό ξημέρωμα. Αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν η πρωινή υγρασία που είχε απλωθεί στην κοιλάδα. Δεν φύσαγε καθόλου και οι σκηνές μας στάζανε και από την υγρασία. Με το πρώτο φως της ημέρας, ενώ ο καιρός ήταν καθαρός, η πρωινή υγρασία άρχισε να σηκώνει ομίχλες στην κοιλάδα, τότε με τη βοήθεια του drone, έσπευσα να καταγράψω αυτό το ιδιαίτερο φαινόμενο, της ομίχλης στην κοιλάδα και των ακτίδων του ήλιου πάνω από τα συννεφα, να παίρνουν κόκκινο και πορτοκαλί χρώμα χτυπώντας πάνω σε αυτά.
Στο παρακάτω βίντεο δείτε το μαγικό ξημέρωμα:
Μοναδικό συναίσθημα να βρίσκεσαι σε αυτό το τοπίο και να καταγράφεις αυτές τις πρωινές ομορφιές και το παιχνίδι του ήλιου με την ομίχλη και τα πολύχρωμα δέντρα της κοιλάδας. Συντροφιά μας στο πρωινό ξύπνημα τα τιτιβίσματα των πουλιών και οι ήχοι του ρέματος. Ήρθε η ώρα να πιούμε ένα ζεστό καφέ και να φτιάξουμε πρωινό, για να πάρουμε δυνάμεις για το υπόλοιπο της ημέρας. Μέχρι το μεσημέρι δεν σηκωνόμαστε από τις καρέκλες, δε χορταίναμε όλα αυτά που μας προσέρερε η κοιλάδα. Ο ήλιος μόλις έκανε την εμφάνιση στο Αρκουδόρεμα, αρχισε να ζεσταίνει την ατμόσφαιρα και να διώχνει τις πρωινές ομίχλες μακριά. Αυτό που ζούσαμε ήταν πραγματικά μοναδικό, να μπορούσαμε να σταματήσουμε το χρόνο και να είμαστε για πάντα εκεί, αναρωτιόμαστε! Δεν καταλάβαμε πότε έφτασε το μεσημέρι! Θα έπρεπε να φύφουμε για να πάμε γαι σε άλλα μέρη της κοιλάδας γιατί η ώρα πέρναγε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ξαναβρεθούμε σε αυτή τη μαγική κοιλάδα για να ξαναζήσουμε τέτοιες στιγμές, που σε κάνουν να ξεχνάς τις δυσκολίες της καθημερινότητας.
